تا حالا دقت کرده اید وقتی در مورد یک خوراکی خوشمزه صحبت می کنید بلافاصله فرزند شما می شنود ولی زمانی که درباره یک رفتار درست حرف می زنید خوب توجه نمی کند. 

علم یک وسیله ارزشمند است که در دنیای امروز به کمک انسان ها آمده است. رفتار شناسی یک علم است که می توانیم بشناسیم و تغییر کنیم. اگر می خواهید فرزندان بهتری تربیت کنید توصیه ها و مقالات زیر را استفاده کنید

۱- توجه فرزندتان را به خودتان جذب کنید

بچه ها وقتی درگیر بازی یا دعوا هستند، اصلاً متوجه نمی شوند که دارید با آن ها صحبت می کنید و به صحبت ها و حتی فریاد هایتان بی اعتنایی می کنند. برای اینکه کاری کنید فرزندتان به شما گوش دهد و به او کمک کنید که بتواند روی حرف های شما تمرکز کند، روی زمین بنشینید یا به طرف او خم شوید و دست تان را آرام روی شانه اش بگذارید. این کار احتمال شنیده شدن حرف هایتان را بالا می برد.

۲- آرام صحبت کنید

گرچه ما تصور می کنیم با فریاد زدن سریعتر می توان نتیجه گرفت، اما بچه ها اغلب به فریادهای پدر و مادرشان عادت می کنند و دیگر واکنشی به آن ها نشان نمی دهند. به همین دلیل اگر فرزندتان در اتاق دیوانه وار در حال فریاد کشیدن و بازی کردن بود، سعی کنید با او با صدای آهسته صحبت کنید. این شیوه بخصوص روی بچه های کوچک تأثیرگذار است و بر روی نوجوان ها و حتی بزرگتر ها هم تأثیر دارد.

درک صدای آهسته به کار ذهنی بیشتری نیاز دارد و این امر باعث می شود توجه فرد جلب شود و با دقت بیشتر به صحبت های گوینده گوش دهد. به علاوه، ما به طور غریزی تصور می کنیم صحبت های مهمی که با صدای آهسته بیان می شوند می توانند روی سلامت روان ما تاثیر بگذارند. در مورد کودکان، صدای آهسته تأثیر آرامش بخشی دارد، بنابراین می توانید صرفاً برای کاهش اضطراب فرزندتان هم از صدای آهسته استفاده کنید.

۳- اجازه دهید فرزندتان کنترل موقعیت را در دست بگیرد

سعی کنید هنگام صحبت با فرزند خود از جمله های «اگر – می توانی» بیشتر استفاده کنید، جمله های دستوری ساده ای که با آن به فرزند خود بفهمانید برای به دست آوردن چیز مورد نظرش باید چه کاری انجام دهد. این کار به فرزندتان کمک می کند که متوجه شود می تواند کنترل موقعیت را در دست بگیرد و اینکه وقتی نتیجه ی مثبتی حاصل شد، او مسئول آن است. وقت هایی هم که می خواهید فرزندتان کار بخصوصی را انجام دهد، از چنین جملات استفاده کنید: «وقتی کارتون دیدنت تمام شد، لطفاً ظرف ها را بشور.»

۴- اطلاعات را ساده و خلاصه کنید

ذهن یک کودک زیر ۷ سال بیشتر از یک یا ۲ مورد اطلاعات را نمی تواند همزمان ذخیره کند. این میزان در کودکان بزرگ تر و افراد بزرگسال حداکثر ۳ تا ۵ مورد است. به همین دلیل تلاش برای جلب کردن توجه فرزندتان به خود با بیان کردن همزمان چندین و چند جمله کار بیهوده است. بهتر است همه ی چیزهای مهمی که می خواهید بگویید را در یک یا ۲ جمله ی کوتاه خلاصه کنید. نکات ایمنی را بهتر است به تدریج به فرزندتان یاد دهید تا ذهنش با توصیه ها و دستورالعمل های متعدد پُر نشود.

۵- از غر زدن خودداری کنید

اگر فرزندتان دائماً به حرف هایتان بی اعتنایی می کند، شاید هنگام صحبت با او صدایتان را زیاد از حد بالا می برید یا زیاد غر می زنید. مورد دوم را به دلایل زیر بهتر است انجام ندهید:

– این کار باعث می شود فرزندتان احساس بی کفایتی کند.

– بچه ها تلاش ها برای بازی با احساسات شان به منظور رسیدن به هدف مورد نظر ا متوجه می شوند و از چنین والدینی فاصله می گیرند.

– کمتر از قبل به شما گوش می دهد

– غر زدن هایتان او را آزار می دهد.

– بچه ها متوجه میشوند که کافی است صبر کنند تا عصبانیت تان فروکش کند و در نهایت چیزی به همان دلخواه آن ها انجام شود.

– هم شما و هم فرزندتان تمرکز خود را تنها روی بخش منفی ماجرا می گذارید، نه راه حل آن.

به جای اینکه عصبانی شوید که فرزندتان برای صدمین بار ظرف های نشسته را روی میز رها کرده، سعی کنید او را به خاطر رفتار های درستش تحسین کنید. اگر چیزی از فرزندتان می خواهید، درباره ی آن با او واضح و روشن صحبت کنید و بیشتر از یک بار بیشتر درباره ی عواقب نافرمانی اش به او هشدار ندهید.

۶- برای فرزندتان توضیح دهید که رفتارش چه احساسی به شما می دهد

بسیار مهم است که فرزندتان متوجه شود کارهای او چه تاثیری برا دیگران و حیوانات دور و برش دارد. لازم نیست به او احساس عذاب وجدان دهید. تنها برایش توضیح دهید که کارهایش می تواند کسی را برنجاند یا خشمگین کند. این کار به فرزندتان کمک می کند یاد بگیرد سریع تر با دیگران همدلی کند. برای فرزندتان توضیح دهید که حرف هایش چه حسی به شما می دهد یا رفتارش برای شما چه معنایی دارد. مثلاً: «وقتی غر میزنی معنایش این است که خسته ای و وقتش رسیده بازی کردن را تمام کنی.»

۷- به فرزندتان گوش دهید

با دقت به صحبت های فرزندتان گوش دهید، نه حرفش را قطع کنید، نه مشغول کار دیگری مثل چک کردن تلفن همراه یا تماشای تلویزیون شوید. این کار سنگ بنای اعتماد میان شما و فرزندتان خواهد شد. فرزندتان احساس شنیده شدن خواهد کرد و تمایلش برای گوش کردن به حرف های شما در پاسخ به این رفتار، بیشتر خواهد شد.

۸- فرزندتان را به فکر کردن درباره ی خودش وادارید

به جای تکرار هزاران باره ی نکات ایمنی برای فرزندتان، حافظه اش را به کار اندازید. از او درباره ی کاری که باید در موقعیت بخصوصی انجام دهید یا نگاهش به یک مشکل بخصوصی، سوال کنید. این کار به او کمک می کند اصول را بهتر به خاطر بسپارد و به علاوه می توانید بدون اینکه مثل یک طوطی به نظر برسید، توصیه ی مهمی را به فرزندتان یادآوری کنید.

۹- در هر شرایطی فرزندتان را دوست داشته باشید

پدر و مادرهایی که سر فرزندشان به خاطر دست کردن در بینی یا جیغ و داد کردن در مکان های عمومی، فریاد می کشند، احتمالاً نه با خود فرزندشان، بلکه تصوری که از فرزندشان ایجاد می شود، مشکل دارند. آن ها از اینکه ممکن است دیگران فکر کنند والدین خوبی نیستند، احساس خجالت می کنند. پدر و مادرها برای اینکه یاد بگیرند فرزندشان را با همه ی نقص هایش بپذیرند (چیزی که سنگ بنای اعتماد است)، باید ابتدا خودشان را بپذیرند.

اگر فرزندتان در حال حاضر رفتار نامناسبی دارد، نباید شک کنید که نمی تواند در آینده تبدیل به انسان شایسته ای شود. او را با همه ی عیب هایش دوست داشته باشید. فرزندتان تنها زمانی به حرفتان گوش خواهد کرد که حمایت مداوم تان را احساس کند.

2صدمهارت" تکنیک های افزایش عزت نفس و اعتماد به نفس " به همراه ویدئوی صوتی